عشق سوی فقر در بگشایدت فقر سوی کفر ره بنمایدت
عشق را با کافری خویشی بود کافری خود مغز درویشی بود
چون تو را این کفر و این ایمان نماند این تن و دل گم شد و این جان نماند
بعد از آن مردی شوی این کار را مرد باید اینچنین اسرار را
پای در نه همچو مردان و مترس در گذر از کفر و ایمان و مترس
چند ترسی دست از طفلی بدار باز شو چون شیرمردان پیشکار
گر تو را صد عقبه در کار اوفتد باک نبود چون درینراه اوفتد
عطار
منطق الطیر
No comments:
Post a Comment